Welke plek zou Fred kiezen?
“Denk na, Fred” hoorde ik mijzelf zeggen. “Ga terug naar waar het om gaat en wat jou drijft. Tenslotte zeg je dat ook tegen al je kandidaten en opdrachtgevers”. En toen kwam al snel één van die drijfveren naar de oppervlakte, namelijk wederkerigheid.
Niet alleen halen, maar ook brengen. Iets terugdoen voor datgene waar je zelf plezier in hebt en energie aan ontleent. Toen was de locatie snel gevonden.
Dat was het einde van mijn vorige blog. Ik beloofde toen met jullie te delen welke locatie ik gekozen zou hebben. Een locatie die, zoals de opdracht was, betekenisvol was.
Ride for the Roses
Mijn keuze werd bepaald door een van mijn persoonlijke drijfveren, wederkerigheid. Haal niet alleen in het leven, breng ook iets. Zeker voor de zaken waar je zelf veel plezier en energie uit haalt. Bij mij is dat fietsen, of liever gezegd wielrennen. Voor het plezier en natuurlijk ook voor de competitie. Het moet tenslotte ook wel ergens over gaan, toch?
Mijn wederkerigheid vond ik in het voorzitterschap van de Stichting Ride for the Roses. Een fietstocht, één keer per jaar, altijd op een zondag in september, 10.000 deelnemers, waarvan het merendeel de 100 km fietst. De opbrengst gaat naar het KWF. Door de jaren heen heeft dat vele miljoenen opgeleverd.
De jaarlijkse opbrengst werd besteed aan een vooraf geselecteerd kankeronderzoek. Wij als organisatoren werden op enig moment uitgenodigd een dagdeel gast te zijn van het betreffende onderzoeksteam. Op locatie werd ons uitgebreid verteld over het onderzoek, methodieken, resultaten en doelgroepen.
Zo waren we ook te gast in het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis in Amsterdam. Een locatie waar hoop en vrees elkaar ontmoeten. Waar wordt teruggebracht tot de vraag waar het echt om gaat.
Mijn plek
Het is inmiddels alweer even geleden dat ik daar was, maar zelfs nu nog word ik erg nietig van die herinnering. Hoop en vrees, ik prijs mezelf gelukkig dat ik iedere dag nog kan en mag kiezen voor die hoop en dat de vrees mij tot nu toe bespaard is gebleven.
Ergens in dat ziekenhuis zou ik dus een plek gezocht hebben. Al was het maar om met elkaar te beseffen dat die nieuwe baan weliswaar fantastisch is, mooie promotie, nog net iets betere arbeidsvoorwaarden, en we daarna niet vergeten bij het verlaten van deze locatie nog even goed om ons heen te kijken.